«به نام خداوند بخشنده مهربان. بخوان به نام پروردگارت كه آفريد.

بيافريد آدمى را از خون بسته. بخوان و پروردگار تو گرامى‌ترين است.

هم‌اوكه بياموخت به وسيله قلم. بياموخت به انسان آنچه را كه نمى‌دانست.»

اين رويداد بزرگ در بيست و هفتم ماه رجب به وقوع پيوست كه مسلمانان اين روز را به عنوان «روز بعثت پيامبر» بدين اعتبار كه زندگى سعادت‌مندانه انسان بر روى كره خاكى است، باشكوه تمام جشن مى‌گيرند.

آغاز حياتى تازه‌

بدين‌گونه پيامبر به رسالت برانگيخته شد و مرحله‌اى نوين از زندگى مبارك آن‌حضرت آغاز شد. زيرا از اين پس وى تنها به عنوان انسان پاك نهادى كه كار نيكو مى‌كند، و امانتها را به صاحبانش باز مى‌گرداند، و در سخن گفتن راستگو است، و از نزديكان سرپرستى مى‌كند، به شمار نمى‌آمد. بلكه وى اكنون پيامبر نويد بخش و بيم دهنده‌اى بود كه مسئوليّت رهبرى انسان به سمت خير و سعادت، و صيانت آنان از شرور و آفات، بر دوش وى سنگينى مى‌كرد.

بعلاوه با بعثت پيامبر، جزيرة العرب، وحتى همه جهان قدم به مرحله نوينى گذارد. ديرى نخواهد پاييد كه ستم وستمگرى وشر وطغيان از جهان رخت بر مى‌بندد، و درهاى خير و نيكى كه به حكومت عدل و نور و خير و خوبى منتهى مى‌شود، گشاده مى‌گردد.