پيامبر به مكانى به نام «روحاء» رسيد و چون به ابوسفيان دست يافت وى از هيبت آن‌حضرت دچار ترس و بيم شد و به مكّه گريخت.

اين حركت پيامبر به انگيزه كسب قدرت و روحيه، آن هم پس از شكست احُد، و نيز بازگرداندن موقعيت و ارج سپاه اسلام در دل كفار از اهميت فراوانى برخوردار بود.

فرار

پس از مدتى ابوسفيان هزار مرد جنگى گرد آورده همراه با آنان به سوى مدينه حركت كرد. چون پيامبر اين گزارش را دريافت كرد از مدينه خارج شد تا به «بدر» رسيد.

امّا كفار كه از آمدن پيامبر اطلاع يافته بودند، گريختند. بعد از اين نبرد، جنگ ديگرى ميان پيامبر و قريش به وقوع نپيوست مگر جنگ خندق كه در آن قريش با عده‌اى ديگر از غير قريش برضد اسلام باهم متّحد شدند.

جنگ احزاب‌

فرماندهى جنگ خندق را ابوسفيان به عنوان فرمانده نيروهاى عرب در مكّه به عهده گرفت. وى قريش و اعراب را جمع كرد و با برخى از يهوديان مدينه پيمان بست، و براى سركوب مسلمانان دست به كار شد.

جنگهايى كه مسلمانان در زمان حيات پيامبر در آن شركت مى‌جستند