نيز نكنيد در قلب؛ شايد نور فطرتش او را هدايت كند، و اين تعيير و سرزنش كار شما را منجر به سوء عاقبت كند. امر به معروف و نهى از منكر غير از تعيير قلبى است. بلكه مى‌فرمودند: كفارى كه معلوم نيست با حال كفر از اين عالم منتقل شدند لعن نكنيد.

شايد در حال رفتن هدايت شده باشند و روحانيت آنها مانع از ترقيات شما شود. در هر حال، نفس و شيطان شما را وارد مرحله اولى‌ از عجب مى‌كنند؛ كم‌كم از اين مرحله شما را به مرحله ديگر و از آن درجه به درجه بالاتر، تا بالاخره كار انسان را به جايى برساند كه به ايمان يا اعمال خود به ولىّ‌نعمت خويش و مالك الملوك منّت‌گذارى كند و كارش به آخر درجه رسد.

فصل در مفاسد عُجب است‌

بدان‌كه عجب خودش بنفسه از مهلكات و موبقات است و ايمان و اعمال انسان را به باد فنا مى‌دهد و فاسد مى‌كند. چنانچه راوى سؤال مى‌كند در اين حديث شريف از عجبى كه فاسد مى‌كند عمل را. امام- عليه السلام- يك درجه آن را عجب در ايمان قرار داده است. و در حديث سابق‌ [1] شنيدى كه عجب از گناه شديدتر است در درگاه حق تعالى، و از آن جهت مؤمن را مبتلاى به گناه مى‌فرمايد تا ايمن شود از عجب. و رسول اكرم- صلّى اللَّه عليه و آله- آن را يكى از مهلكات قرار داده‌ [2]. و در امالى صدوق سند به امير المؤمنين- عليه السلام- رساند كه فرموده است: «

من دخله العجب هلك» [3]

. يعنى «كسى كه راه يابد در او عجب، هلاك شود». و صورت اين سرور در برزخ و ما

[1] ر. ك: صفحه 76.

[2] قَالَ رَسُولُ اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم: «ثَلاثٌ مُهلِكاتٌ: شُحٌّ مُطاعٌ؛ وَهَوىً مُتَّبَعٌ؛ وَإعجابُ المَرءِ بِنَفسِهِ»؛ «سه چيزكُشنده‌اند: بُخلى كه فرمانبرى شود؛ هوسى كه پيروى گردد؛ شيفتگى مرد به خودش». (وسائل الشيعة، ج 1، ص 103، «أبواب مقدّمة العبادات»، باب 23، حديث 15)

[3] الأمالي، صدوق، ص 363، مجلس 68، حديث 9؛ وسائل الشيعة، ج 1، ص 104، «أبواب مقدّمةالعبادات»، باب 23، حديث 18.