مسأله 4- كر بودن آب به سه راه ثابت مى‌شود: اول: آن كه خود انسان يقين كند.

دوم: دو مرد عادل خبر دهند. سوم: كسى كه آب در اختيار اوست به كر بودن آن خبر دهد، مثلًا حمامى بگويد: آب خزينه و يا حوض حمام كر است. لكن در سوم اشكال است و احتياط ترك نشود.

آب باران‌

مسأله 1- آب باران در موقع باريدن حكم جارى را دارد، پس به ملاقات نجاست نجس نمى‌شود، مگر آن كه رنگ يا بو يا مزه آن با نجاست تغيير كند، ولى بايد باران طورى باشد كه بگويند باران مى‌آيد، و با باريدن دو سه قطره فايده ندارد، هر چند جريان به روى زمين در آن معتبر نيست.

مسأله 2- هرگاه آب باران در جايى جمع شود، اگرچه كمتر از كر باشد، تا موقعى كه باران بر او مى‌بارد، يا متصل است به آبى كه باران بر آن مى‌بارد، مثل آبى كه زير سقف جمع شده و اتصال به بيرون سقف دارد، تمام آنها حكم آب باران را دارند؛ به ملاقات نجاست نجس نمى‌شوند، مگر آن كه رنگ يا بو يا مزه آن تغيير كند.

مسأله 3- اگر به چيز نجسى كه عين نجاست در آن نيست، يك مرتبه باران ببارد، تا جايى كه باران به آن مى‌رسد پاك مى‌شود، و در فرش و لباس و مانند اينها فشار لازم نيست. و همچنين باريدن يك مرتبه كافى است؛ احتياج به تكرار ندارد.

مسأله 4- اگر بر سقف عمارت يا روى بام آن عين نجاست باشد، تا وقتى كه باران بر بام مى‌بارد، آبى كه به چيز نجس رسيده و از سقف يا ناودان مى‌ريزد پاك است. و بعد از قطع شدن باران اگر معلوم باشد به چيز نجس رسيده نجس است، و اگر نداند نجس نيست.

مسأله 5- اگر باران بر آب نجسى ببارد، چنانچه با آن مخلوط شود پاك مى‌شود، و همچنين اگر متصل به آب كر يا جارى شود و با آنها مخلوط شود پاك مى‌گردد. و