پس اى برادر، از معاصى احتراز كن، و عزم هجرت به سوى حق تعالى نما، و ظاهر را ظاهر انسان كن، و خود را در سلك ارباب شرايع داخل كن؛ و از خداوند تبارك و تعالى در خلوات بخواه كه تو را در اين مقصد همراهى فرمايد؛ و رسول اكرم- صلّى اللَّه عليه و آله- و اهل بيت او را شفيع قرار ده كه خداوند به تو توفيق عنايت فرمايد و از تو دستگيرى نمايد در لغزش‌هايى كه در پيش دارى؛ زيرا كه انسان در ايّام حيات لغزشگاه‌هاى عميقى دارد كه ممكن است در آنِ واحد به پرتگاه هلاكت چنان افتد كه ديگر نتواند از براى خود چاره بكند، بلكه در صدد چاره‌جويى هم برنيايد؛ بلكه شايد شفاعت شافعين هم شامل حال او نشود. نَعُوذُ باللَّه مِنْها.

فصل در مشارطه و مراقبه و محاسبه است‌

و از امورى كه لازم است از براى مجاهد، مشارطه و مراقبه و محاسبه است.

«مشارطه» آن است كه در اوّل روز مثلًا با خود شرط كند كه امروز برخلاف فرموده خداوند- تبارك و تعالى- رفتار نكند. و اين مطلب را تصميم بگيرد. و معلوم است يك روز خلاف نكردن امرى است خيلى سهل، انسان مى‌تواند به آسانى از عهده برآيد. تو عازم شو و شرط كن و تجربه نما ببين چقدر سهل است. ممكن است شيطان و جنود آن ملعون بر تو اين امر را بزرگ نمايش دهند، ولى اين از تلبيسات آن ملعون است؛ او را از روى واقع و قلب لعن كن، و اوهام باطله را از قلب بيرون كن، و يك روز تجربه كن، آن وقت تصديق خواهى كرد.

و پس از اين مشارطه، بايد وارد «مراقبه» شوى. و آن چنان است كه در تمام مدّت شرط، متوجه عمل به آن باشى؛ و خود را ملزم بدانى به عمل كردن به آن؛ و اگر خداى نخواسته در دلت افتاد كه امرى را مرتكب شوى كه خلاف فرموده خداست، بدان‌كه اين از شيطان و جنود اوست كه مى‌خواهند تو را از شرطى كه كردى بازدارند. به آنها لعنت كن و از شرّ آنها به خداوند پناه ببر؛ و آن خيال باطل را از دل بيرون نما؛ و به شيطان‌